11 Haziran 2011 Cumartesi sabah 07.30 da Balık çiftliğinin yanından 14 kişilik gurubumuzla yürümeye başlıyoruz.
Fethiye kızık köyünün üstündeki toprak yolda, iki evin yanından nasıl bir yere gittiğimizi bilmeden, geç gelen baharın, yeşilini gözlerimizde, oksijenini ciğerlerimizde hissederek, ormana giriyoruz. Kısa süren bir traktor yolu sonunda oldukça belirgin bir patikadan yükselmeye başladık. Patika zaman zaman ikiye ayrılsada biz içgüdüsel olarak kuzey doğu yönünü tutturduk sürekli olarak yükseliyoruz. 3 Saat kadar süren bir yürüyüş sonunda Çamkoru olarak düşündüğümüz sonradan Erikli yayla olduğunu öğrendiğim bölgeye ulaşıyoruz. Gri yağmur bulutları ormana giren ışığı o kadar azaltıyorki, sanki, akşam olmak üzere. Orman içindeki patika, Çam, Kayın, Kestane ve Ihlamur ağaçları güneşe hasret ,sis bulutları’nın biri gidip, biri geliyor. Yaylanın içinden geçerken, boy almış otlar ve ağaç yapraklarının pantalonlarımızı ıslatmasına aldırmadan yürüyoruz. Islak, ılık, bir yaz gününü Uludağın koynunda yaşıyoruz.
Erikli yaylada 100 yıl öncesine ait,iyi onarım görmüş 5-6 mezar ilgimizi çekiyor. Buradan Kocabalık vadisi patikasına girdiğimizde saat 11.00 gösteriyor. Kayın ve kızılçam ormanı’na, koyu bulutların gölgesi düşüp,yapraklara damlacıklar çarpaya başlayınca,eyvah yağmur boşanıyor diye heyecanlanıyoruz. Sis ağaçların içinden beyaz bir gölge gibi bizi sardığında, yağmur damlaları hızını arttırarak birsüre ağaç altında beklememize neden oluyor.
Yaz yağmurunun etkisi kısa sürüyor. Bir çay molasından sonra, tekrar patikamızdan vadinin içine doğru ilerlemeye devam ediyoruz.
Sisler içinde, rüzgarın ağaçlardan savurduğu su damlacıklarıyla, yağmur ormanlarında yürüdüğümüz hissine kapılıyoruz. Yağmurdan şikayet eden yok, aksine faaliyetimize çeşitlilik kattığı için mutluyuz. Patika gayet belirgin vadinin içine doğru ilerlerken Erikli yayla şelalenin sesini duymaya başladık. Çok geçmeden gördüğümüz büyüleyici manzara karşısında yorgunluğumuz gidiverdi. Vadi rüzgarı ile yükseklere doğru akan sis bulutlarını izlerken,açılan kapanan vadinin görüntüsü bizlere heyecan verici fotoğraf kareleri sunuyor. Vadiye hakim bir burunda,zaman zaman beyaz bir perde ile kapanan, 80 derece eğim ve bıçak sırtı kayalıkların içinde, vahşi görüntüsü ile insanın içini titreten, fırtınaya borana direnen, karaçamların görüntüleri eşliğinde yemek molamızı veriyoruz. Bulunduğumuz yerden vadinin içine dik eğimli duvarlarından inmek mümkün gibi görünmüyor. Vaktimiz olmadığı için şelaleye inmeyide düşünmüyoruz. Ama en kısa zamanda şelaleye inişi bulmak için arkadaşlarımızla tekrar gelmek üzere sözleşiyoruz.